Maand:maart 2012

GOED NIEUWS:  Geen longontsteking!!!!!!!!!

Dolf is nog steeds erg moe: HB (rode bloedlichaampjes)  is 5,9. Kan eigenlijk niet de oorzaak van de ernstige vermoeidheid zijn.  Maandag komt de hematoloog weer langs om het e.e.a. te bespreken. De stamceltransplantatie wordt, zoals  het er nu uitziet, waarschijnlijk uitgesteld tot na de zomer (eventueel tussendoor bloedtransfusies). Eerst aansterken. Dolf zal niet vanuit het UMCU naar huis kunnen komen, maar eerst nog naar een verpleegtehuis overgeplaatst worden. 

Zijn andere bovenbeen wordt na het weekend van het folie ontdaan. De schaafwonden zien er goed uit.
De plastisch chirurg is tevreden over de wonden.

Ook is de katheter verwijderd. 

Eten gaat nog niet zo goed. Slikken blijft moeilijk.

22.00 uur: Dolf was redelijk fit in de avond. Veel gepraat, ook weer grapjes gemaakt.

Dolf had een drukke, maar goede dag.

’s Ochtends is de wond op de borstkas extra goed schoongemaakt.
In de middag zou het folie van zijn beide bovenbenen afgehaald worden. Het bleek een dermate pijnlijke handeling te zijn, dat eerst morfine moest worden toegediend. Een groot deel van Dolf’s bovenbeen is in één klap “geharst”. Na één been zijn ze gestopt. Dolf is als een blok in slaap gevallen en heeft 2 uur geslapen. (Hij voelde zich helemaal high van de morfine!) Leuk vooruitzicht (maar niet heus): morgen het andere been!

Er staat nu een “dekenboog” over Dolf’s benen heen, zodat het laken niet op de schaafwonden vast kan gaan plakken.
 
Tijdens het avondeten moet Dolf wel geholpen worden: hapje custardvla, slokje water, hapje chocoladevla, slokje water.

Vandaag is er een thoraxfoto gemaakt. Dolf hoest nogal, dus moet longontsteking uitgesloten worden. Hij heeft gelukkig geen koorts. Hij vond het prachtig om in zijn bed door het ziekenhuis rondgereden te worden: leuk uitje, interessant. Hij baalde enorm, dat hij zijn bril niet op had!

Over brillen gesproken: toen zijn hoofd nog erg opgezwollen was, had Marjolein zijn oude bril meegenomen. (dan kun je probleemloos de poten verbuigen, was het idee). Marjolein pakt de bril uit de koker, brengt hem naar Dolf’s neus, buigt de poten iets naar buiten en krak, bril doormidden . . . . .

Weer een stap vooruit: de eerste eigen reactie van Dolf op zijn blog. Kostte hem wel een half uurtje!
Berichtjes op zijn Iphone worden door Marjolein beantwoord namens hem.

Weer 2 x een kwartier in de luie stoel gezeten: Het is een stoel die je een steuntje in de rug geeft bij het opstaan. Dolf kan nu zelf zijn benen in bed tillen. Hij is heel moe, morgen zal de hematoloog weer gevraagd worden, hoe het met zijn bloedbeeld is. Hij denkt zelf dat zijn HB flink gezakt moet zijn.
De fysiotherapeut zegt, dat hij niet moet vergeten, dat normaal bewegen voor zijn verzwakte lichaam wel topsport is! Te vergelijken met een marathon lopen! Het gaat Dolf nu te langzaam…..

Een leuke verrassing: Dolf had een stoel laten versieren voor Marjolein, die vandaag jarig was!
Karin had een cadeautje geregeld namens Dolf. De kinderen kwamen ook nog, evenals zus en zwager. Dus toch een verjaardagsfeestje met elkaar!

Avondeten, lekker hoor: 3 slokjes aspergesoep door een rietje, 10 minuten bijkomen, 3 slokjes water door een rietje, 2 mini-lepeltjes abrikozenmoes. Toch weer wat anders.

Weer weinig energie. Het verschilt enorm per dag. Er valt geen peil op te trekken.

Zijn bloedbeeld is “binnen de marges”. Hij heeft pijn onder in zijn rug en in zijn schouders: komt waarschijnlijk doordat hij nu al ruim 3 weken op zijn rug ligt. Draaien is natuurlijk niet mogelijk gezien de wonden aan de voorkant.

De ene helft van de wond geneest heel goed, die wordt vanaf nu dagelijks met vaseline ingesmeerd.
De andere helft van de wond gaat minder goed, daar is nieuw materiaal voor besteld. Moet nog binnenkomen.

De fysiotherapeut komt elke dag 1 of 2 x. Vandaag heeft hij vooral met de armen geoefend. Dolf’s benen willen nog niet zo goed, weinig kracht. Het is een vrolijke therapeut, waar Dolf graag mee oefent. Hij is niet uit bed geweest, dat ging niet. 

Zijn menu is uitgebreid met een beetje tomatensoep, 3 slokjes steeds afgewisseld met een slokje water. Hij geniet er echt van: lekker zout!

Momenteel ligt hij op de afdeling traumatologie, nog steeds 2-persoons, jammer genoeg niet aan het raam (wie het eerst komt, het eerst maalt!). Als de “buurman” naar het revalidatiecentrum verhuist, schuift Dolf vast en zeker een plekje op (dat scheelt wel veel geloop langs zijn voeteneind!)

Overigens zal Dolf alle onderzoeken die voorafgaan aan het traject voor de stamceltransplantatie opnieuw moeten ondergaan! Weer alle organen testen, longonderzoek, hart, etc. etc….. Controleren of zijn lichaam dan alweer sterk genoeg is voor het volgende traject…

Dolf was vanmiddag goed te spreken. Hij was minder moe dan in het weekend.

Hij heeft zelfs even los gestaan. Hij is op de weegstoel geholpen. Het gewichtsverlies is enorm: bij opname woog hij ruim 89 kilo. Nu weegt hij nog maar 78 kilo. Tussendoor was het 94 kilo (door het vasthouden van vocht). De gewichtsafname komt vooral door het slinken van de spieren. Met de diëtist zal worden opgenomen, of hij extra calorieën via de sondevoeding kan krijgen. Hij is natuurlijk 1 meter 89, niet echt klein.

Er is een “slik-onderzoek” gedaan: keel-/ neus-/en oorarts en logopedist hebben hem getest. Een akelig onderzoek, waarbij ze met een slangetje naar binnen gaan. Zij gaan er vanuit, dat het moeilijke slikken niet door het beschadigen van de spieren komt, maar door krachtverlies. Hij moet extra gaan oefenen, heel bewust 2 keer slikken na een lepeltje vla. Daarna slokje water drinken met een rietje. Hij is heel blij, dat hij weer een smaakje heeft geproefd! Hij verheugt zich enorm op de schepjes appelmoes, die hij vanavond mag!

Het nog steeds vasthouden van vocht in zijn hoofd wordt waarschijnlijk veroorzaakt door het feit dat er ook lymfeklieren zijn weggesneden. Hij moet zoveel mogelijk rechtop zitten, zodat de zwaartekracht een handje kan meehelpen. De zwelling onder zijn kin lijkt iets af te nemen. Enkele malen per dag een washandje met ijsblokjes tegen de zwellingen, lijkt nu wel effect te hebben.

Er zijn weer veel mensen bij zijn bed geweest: plastisch chirurg, KNO-arts, logopedist, fysiotherapeut, de hematoloog (en ook nog de nodige studenten: in totaal 10 man tegelijk, volgens Dolf).

De wond op zijn borstkas wordt voortaan op een andere manier behandeld. Volgende week gaan de hechtingen eruit. De hematoloog heeft weer het e.e.a. besproken. Benadrukt is nogmaals, dat dit niet had mogen gebeuren tijdens het stamceltransplantatie-traject: dan was Dolf zeker overleden. Er wordt nog geen bloedtransfusie gegeven. Zijn waardes zijn goed: bloeddruk/polsslag/zuurstofopname in orde.

20.45 uur: Dolf was ook in de avond fit: hij had genoten van zijn hapje appelmoes!

Alles kan een mens gelukkig maken ……