Dolf heeft veel last van zijn maag. Hij heeft een paar keer overgegeven. We denken, dat het komt van de calorierijke nutridrank: die ligt als een blok op zijn maag. Na het overgegeven moest steeds gecontroleerd worden, of de sonde-buis niet verschoven was (hij kan van de maag in de longen terechtkomen en dat is natuurlijk goed fout). Dan wordt er met een spuit lucht in de sonde-buis gespoten. Met de telescoop wordt geluisterd of de maag dan gaat borrelen. Wel weer een heel gedoe.
De diëtiste heeft gekeken, hoeveel caloriëen hij via de mond binnen krijgt en om te kijken, of de hoeveelheid/soort sondevoeding aangepast moet worden. Het schiet nog niet erg op, met die paar slokjes per keer… Er wordt dus niets aangepast.
Als de verpleging morgen tijd heeft, wordt Dolf op een brancard onder de douche gedaan.. Hopelijk lukt dat, zou wel fijn zijn voor Dolf (wat moet een ex-zeeman zonder water?), maar ook beter voor de wonden!
Van de borstwond zijn vanochtend de hechtingen verwijderd, weer een stapje vooruit.
Er hebben 3 revalidatie-artsen met hem gepraat. Als hij kan eten en lopen, kan hij naar huis. Dat wordt een bed in de huiskamer, hulp van wijkverpleging. Als hij nog niet kan eten en lopen, moet hij naar een verpleegtehuis, waarschijnlijk Weddestein. Een (geschatte) planning wordt niet gegeven. Er is nu duidelijk gezegd, dat Dolf niet moet verwachten, dat hij ooit weer terug komt op het fysieke niveau van vóór deze infectie…..
Hij had nog wel gehoopt, dat zijn donor een topsporter zou zijn, dus dat na zijn stamceltransplantatie zijn fysieke niveau véél beter zou zijn…. Dat wordt hem dus niet meer.
We hebben wel samen afgesproken ons gevoel voor (zwarte) humor niet kwijt te raken.