Maand:maart 2012

Feest, slingers, vlaggen in de straat.

WELKOM THUIS!

Het duurde wel even, voordat we weg konden uit het ziekenhuis. Er moest nog het e.e.a. aan papierwerk geregeld worden (recepten/overdracht etc.). Uiteindelijk reden we om 17.00 uur weg, gelukkig geen file.

Fijn om je eigen dorp, je eigen straat in te rijden. Mooi al die vlaggen in de straat.

Vanaf nu zullen we niet meer dagelijks het blog bijwerken. Heel af en toe zullen we nog een stukje plaatsen.

Iedereen van harte bedankt voor het meeleven en de steun die jullie, op welke manier dan ook, gegeven hebben.

Het blijft lekker weer, dus naar buiten geweest! Lekker in het lente-zonnetje.

We hebben bij de receptie geïnformeerd op welke verpleegafdeling onze vriend ligt. Dolf in de rolstoel meegenomen op “ziekenbezoek”. Marjolein mee, dochter mee. Op visite… Ook zijn vrouw en dochter waren net op bezoek. We hebben het echt gezellig gehad: 2 rolstoelers bij elkaar, dezelfde humor….

De vraag was wie op dit moment het beste zou kunnen wheeleren. We weten wel, wie de meeste (wedstrijd) ervaring heeft! (en dat is niet Dolf)  (dit voor de Linschotenaren/Woerdenaren onder de lezers).
Ze hopen elkaar tzt weer op het voetbalveld te ontmoeten.

Ook de vrouwen hebben enkele ervaringen uitgewisseld, altijd nuttig.

Dolf heeft een nacht zonder slaapmiddel proberen te slapen. Lukte niet, dus vannacht krijgt hij er wel weer één.
De schaafwonden zijn nog steeds in verband ingepakt: vaseline, bepaald soort matjes, drukverband. Beginnen nu wel te jeuken. De verpleging zou kijken, of er misschien mentolpoeder op mag.

Pijn heeft Dolf nu niet. Verder gaat hij toch wel snel vooruit: het eten (gewone macaroni gegeten, niet gepureerd), het in de stoel zitten (hij houdt het langer vol), het praten (steeds meer volume, langere gesprekken, korte telefoongesprekken). De vermoeidheid is wisselend. De ene keer is hij veel fitter dan de andere keer. Afhankelijk van wat hij daarvoor heeft gedaan.

Weer lekker even in het zonnetje gezeten in de rolstoel!

We kijken echt uit naar zijn vertrek uit het ziekenhuis. Er is al een heleboel voor geregeld. Morgen worden thuis de puntjes op de i gezet.

Verrassende wending: bij het artsenrondje is het revalideren van Dolf besproken. Alles wat hij op dit moment nodig heeft, kan ook thuis gebeuren (wondverzorging, fysio, aansterken). Het is met het oog op Dolf’s vatbaarheid veiliger voor hem om thuis op te knappen dan in een verpleegtehuis.


DUS:     DOLF KOMT HEEL BINNENKORT NAAR HUIS!!!!

Het verpleegtehuis wordt overgeslagen, maandag wordt een bed in de woonkamer geplaatst, dinsdagochtend 10.00 uur komt de thuiszorg voor de eerste keer langs. Wanneer Dolf precies thuis komt, is nog niet bekend, maar het kan niet lang meer duren. Na overplaatsing naar de medium care hebben wij al aangegeven, dat wij hoopten dat hij zo snel als mogelijk zou zijn, naar huis zou mogen. 26 dagen later is het dan zover!

Praktisch gezien is er veel te regelen: kamer anders inrichten, spullen wegruimen. Er moet een bed in de kamer komen, een rolstoel, een rollator, verbandmiddelen, medicijnenvoorraad, wijkverpleging, fysiotherapeut.

Wij, als gezin, moeten een aantal punten goed bespreken; wat zijn de gevolgen van deze beslissing? wat kan hetzelfde blijven, wat moet anders? Hoe gaan we het aanpakken? We zullen nu echt de hulp van anderen gaan inroepen, want er zal bijvoorbeeld toch iemand bij Dolf moeten blijven, als Marjolein er even tussen uit moet.

Ook met het bezoek blijven we heel voorzichtig. Dolf zal toch ook thuis veel rust moeten hebben.
Sorry, maar spontaan binnenlopen, kan nog echt niet!!! We plannen bezoek, héél af en toe kan er iemand langs komen. We gaan ons daar ook strikt aanhouden, als Dolf thuis is.

En als je (uitgenodigd) langskomt, lees dan nog even het stukje “hygiëne regels voor bezoek”. (verkouden? niet fit? niet komen!) (geen handen, geen zoenen) (geen bloemen, geen planten).

Hoogtepunt van het ziekenhuisverblijf: Dolf is in de rolstoel mee naar buiten geweest. Voor het eerst weer kleding aan, voor het eerst met zijn broer, neef en Marjolein met de rolstoel door die lange gangen. Voor het eerst door de deur naar buiten. FRISSE LUCHT EN ZON!!! (en natuurlijk een softijsje).

Omdat zijn bovenbenen steeds weer gaan bloeden, als hij beweegt, is nu voor een andere aanpak gekozen. Drukverbanden met watten zijn aangebracht. Nu kan hij dus wel meer bewegen, zonder bloedverlies. Hij heeft met de fysio 2 rondjes achter de rollator door de kamer gelopen!

De neuroloog heeft ook naar Dolf’s voeten gekeken, om te kijken of er neurologische redenen zijn, waarom hij nog niet goed kan lopen. Dat is niet zo. Het zal een kwestie van conditie opbouwen zijn. Volgens de fysio heeft hij nog wel genoeg spierkracht, maar totaal geen conditie (komt natuurlijk ook wel door de MF).

Dolf is vol lof over al het personeel van het UMCU: ze zijn belangstellend, betrokken bij de patiënten, en zeker heel erg deskundig. De verpleging is ook blij met hem: “een rustige patiënt, die geen eisen stelt.”

Nog niets gehoord over de verhuizing naar Weddestein.