Maand:maart 2012

Een half uur in een “luie stoel” gezeten! Toch weer iets opgebouwd! Dolf’s fijne motoriek gaat heel snel vooruit: hij kan de Iphone wel weer bedienen. Hij moet alleen nog niet gebeld worden, want praten is nog moeizaam en hij kan zijn mobiel niet (lang) bij zijn oor houden. 

Het lijkt erop, dat Dolf een ordinaire verkoudheid te pakken heeft. Een verstopte neus, keelpijn. Een klam voorhoofd. Gelukkig heeft hij geen verhoging. 
H.b. is 5.7, nog wel aan de lage kant. Morgen kijken ze of er weer een bloedtransfusie nodig is.
Vanmiddag heeft Marjolein weer de avond-visite (zijn broer en schoonzus) moeten afbellen. Dolf was doodop, viel tijdens het bezoek 2 x in slaap. Hij kan er niet over uit, dat hij zo zwak geworden is. (“ik kan niet eens meer op mijn eigen benen staan.”)

Hij heeft met heel veel verbazing voor het eerst het blog gelezen. Dat dat hem allemaal overkomen is….., zo kort voor de opname. Dolf schudt zijn hoofd: “Het ging zo goed. Hoe kan dat nou?”
Hij is blij, dat we het blog over hem (maar vooral ook voor hem) hebben bijgehouden.

Naast het blog hebben we nog wat extra notities voor hem persoonlijk gemaakt, foto’s, afdeling-boekjes bewaard. Alles om hem zo duidelijk mogelijk te kunnen “bijpraten”.  

De IC en de MC mag je dag en nacht bellen. Daar hebben we (tijdens gebroken nachten) echt wel eens gebruik van gemaakt. In de hoop dat je gerustgesteld wordt en dan wel kan slapen…. Dat pakte ook wel eens verkeerd uit: slechtere berichten dan je hoopte.

Voor een patiënt op de verpleegafdeling is dat natuurlijk niet meer nodig. We horen dus niet eerder iets dan tijdens het bezoekuur. Dus pas aan het einde van de dag kunnen we nieuws op het blog melden.

Dolf vindt het heel fijn, dat het blog dagelijks wordt bijgehouden. Hij snapt ook wel, dat we het bij enkel tekst hebben gehouden. Te spannende tijden….  Hij zou het nu wel leuk vinden, als Jeroen en ik er alsnog enkele foto’s bij plaatsen. Gaan we binnenkort doen. We zullen een “luchtige” selectie maken, geschikt voor jong en oud 😉

Al 3 weken in het UMCU …..

Gelukkig gaat het wel steeds iets beter. Dolf ligt sinds gisteren op een 2-persoonskamer.
In het weekend komt er geen fysiotherapeut langs. Daar was Dolf wel blij om: vandaag was hij doodop.
Hij had vannacht goed geslapen, maar na de verzorging viel hij weer in slaap. Toen de familie om 15.00 uur kwam, sliep hij. Om 16.15 uur moest de visite maar gaan. Om kwart voor 7 sliep hij, toen Marjolein binnenkwam.

De plastisch chirurg heeft de wonden beoordeeld. De borstwond geneest goed. Sinds een dag of 4 moet de wond “drogen aan de lucht”. Dit betekent, dat er geen verband meer overheen ligt. Wel confronterend als je voor het eerst bij hem op bezoek komt. Daar moet je je van te voren wel even op instellen!

De schaafwonden (de hele voorkant van beide bovenbenen) zijn in folie verpakt. Het folie gaat er volgende week pas af. Het bloed, samen met de folie zorgt voor een verdoofd gevoel, waardoor Dolf er geen pijn aan heeft. De borstwond is met heel veel water schoongemaakt. Het beste zou zijn, als het onder de douche kan, maar Dolf kan nog niet staan. Vanochtend heeft hij weer “gebengeld” en met hulp van 2 verpleegkundigen heeft hij geprobeerd te staan. Lukt nog niet. Hij heeft bijna geen kracht.
Ook zijn fijne motoriek is nog niet best. Zijn Iphone kan hij ook niet bedienen.Schrijven kan hij ook niet. Er is nog heel wat oefening (training!) nodig. Gelukkig heeft hij een tv met een toetsenbord eronder. Er zit een touchpad op, zodat hij gemakkelijk de tv kan bedienen. Als hij wat verder is, kan hij daar ook internetten.
(Maar nu nog even niet….)

Van de wonden heeft hij geen last. Wel van de nog steeds opgezwollen hals. Die is heel hard geworden.
Bovendien heeft hij nu erge keelpijn, pijn in zijn oren en het lijkt of zijn neus verstopt is. De arts zal gevraagd worden om neusdruppels. Hij heeft geen koorts.
Een washandje met ijsklontjes lijkt iets te helpen tegen de pijn.  Zelf vasthouden gaat niet, dus dat is een taakje voor de visite.

Waardes zijn (voor deze situatie) goed: bloeddruk 116/69     polsslag 98      zuurstofopname in orde         temp. 37,1.  Hij ligt niet meer aan de monitor, maar de zuster kwam tijdens bezoek even controleren.
Dolf weet heel goed, dat zijn waardes normaal heel anders zijn (polsslag circa 60).

Een 2-persoonskamer is luxe. Er wordt niet te streng gekeken naar bezoektijden e/o aanwezigheid van maximaal 2 bezoekers per patiënt. Voor Dolf is meer dan 2 toch wel te vermoeiend: hij kan zijn hoofd niet goed draaien, dus naar één kant van het bed kijken, is al moeilijk genoeg.

Hij geniet wel van de verhalen over kleine gebeurtenissen thuis, over onze kleinzoon. (Hij mist hem enorm en andersom ook ….. Opa Dolf was vanaf eind september natuurlijk bijna altijd thuis, en er dus heel vaak als onze kleinzoon er was.) Er hangt een prachtig knutselwerkje bij zijn bed.

Ook al is Dolf van de IC af, toch maar geen bloemen sturen, daar kunnen ook bacteriën in zitten. 
Gezien Dolf’s kwetsbaarheid, kijken we liever naar een mooie kaart dan naar een bos bloemen!

Op de verpleegafdeling is bezoek mogelijk tussen 15.00 en 20.00 uur. Toen Dolf dat hoorde, verzuchtte hij, dat hij hoopte niet nog meer visite te krijgen. 

Het is nog steeds bijna alleen familie die langs komt. En zelfs dat is Dolf al te vermoeiend. Hij heeft zijn energie zelf veel te hard nodig! Hij geeft zelf aan, of hij bezoek aan kan. Afgelopen woensdag is zelfs de familie afgebeld, omdat hij geen energie meer had. Dan is zelfs een aanwezig familielid dat niets zegt, te veel.

Sorry, voorlopig geen bezoek, dat is het verzoek van Dolf.

Om 8.00 uur gebeld:
Halverwege de nacht werd Dolf weer teruggeplaatst naar zaal, er kwam een patiënt binnen die echt op een kamer apart moest liggen. Niets aan te doen, maar wel erg jammer voor hem.

Om 11.30 uur weer een verhuizing, nu naar een verpleegafdeling, weer een stap in de goede richting.

Dolf heeft geen medicijnpomp meer nodig: de morfine is stopgezet. Nu krijgt hij extra paracetamol, opgelost via de sondevoeding. Nieuw infuus gekregen, nu alleen nog maar voor een klein beetje extra vocht/zout. Op de intensive care hingen er 5 zakken vocht tegelijk, die op 5 verschillende plekken zijn lichaam instroomden. Dat was nodig, om zijn bloedvaten gevuld te houden en de bloeddruk op peil. Wat een vooruitgang, als je daar aan terugdenkt!. Ook is de monitor die non-stop polsslag/bloeddruk/temperatuur/zuurstofopname etc. bijhield, losgekoppeld. Veel minder apparatuur, veel minder gepiep, geborrel, gesissssssssss.
Na een paar uurtjes op zaal is hij gelukkig overgeplaatst naar een 2-persoonskamer. Eindelijk rust.

Hij leest met veel aandacht alle kaarten die we voor hem meenemen.We moeten jullie via het blog er maar alvast voor bedanken van hem.