kleine terugval, snel opgelost

Terugval

Gisteravond kreeg Dolf opeens weer een kleine terugval: opeens schoot zijn hartslag weer omhoog.
Op de monitor zag je de meest vreemde pieken, af en toe een paar seconden helemaal niets…. Onregelmatig en hoog … De monitor sloeg alarm, de verpleegkundigen kwamen snel binnen.
De bloeddruk ging mee in de onrust… Weer zo’n angstig moment.

Extra bloeddrukmedicijnen gegeven en toch maar een hartfilmpje laten maken. Er was geen hartritme-stoornis (meer) te zien. Om deze onrustige hartslag te voorkomen, worden deze medicijnen voorlopig toch maar in deze dosis gegeven.

Om 1.00 uur in de nacht was de hartslag weer verkeerd, wat met medicatie verholpen kon worden.
Deze keer bleef de bloeddruk wel rustig. 

Verloop nacht

Om 6.00 uur heb ik de afdeling gebeld. Dolf heeft redelijk geslapen, met behulp van extra slaap”pillen” (via infuus). Hij lijkt rustiger te ademen, wat waarschijnlijk komt, doordat de verzuring van zijn lichaam minder wordt. Ook houdt hij nu minder vocht vast door de plasmedicatie.

Dag + 9 is begonnen…
 

UMCU – Dag “+ 8 ” – Intensive Care

Op verzoek van Dolf zorg ik, Marjolein, voorlopig voor zijn blog

Een stijgende lijn…

Op dit moment gaat het weer langzaam maar zeker (???) beter met Dolf. Wat een opluchting!!

Er zijn minder medicijnen nodig voor de bloeddruk.
Hij ademt bijna geheel zelf.
Wel is er nog steeds sprake van verzuring van het lichaam. Doordat Dolf zo ziek is en zo snel ademde, zijn de afvalstoffen niet goed afgevoerd.

Metingen vanochtend half 7:

Hartslag 76 slagen per minuut (en regelmatig!!!)
Bloeddruk 125 – 62 (mag iets hoger…)
Saturatie 99% (tja aan de beademing)

En, last but not least:                                         TEMPERATUUR 36.1 GRADEN

Overige metingen

Rode bloedlichaampjes 5.5.
Bloedplaatjes                 5   (gisteren 12)  (transfusie volgt).
Leuco’s                         0.5  (zoals verwacht, want het beenmerg kan pas over 1 of 2 weken gaan werken).
Bloedsuiker                 7.8  (dankzij een klein beetje insuline)

Infectie onder controle?

Dolf’s temperatuur is spectaculair  gedaald  naar 36.1 (de hoogst gemeten waarde was 41.7 graden).
We durven er voorzichtig op te hopen, dat de verschillende soorten antibiotica hun werk goed hebben gedaan. De lange infuuslijn was gecontroleerd op infectie, maar hij blijkt gelukkig nog goed te zijn.

Slapend gehouden

Dolf wordt nog steeds in slaap gehouden, een lichte slaap. Als we tegen hem praten, reageert hij soms wel. Zijn ogen gaan op een kiertje open. Als we gerichte vragen stellen, kan hij “antwoorden”. Hij kan zijn hoofd een klein stukje bewegen, dus we begrijpen zijn “ja” en “nee”. Het kost heel veel energie, dat zie je duidelijk. Gelukkig kon hij aangeven, dat zijn kussen niet lekker lag, dat zijn mond droog was (door de beademing staat je mond de hele tijd op een kiertje open, wat uitdroogt). Met een “lolly-sponsje” kun je dan wat water in zijn mond laten komen.

De eerste keer dat ik vandaag zag, dat hij zijn ogen probeerde open te krijgen, was dat voor mij heel emotioneel. Tijdens de infectie met de streptokokkenbacterie was dat zo’n ongelooflijk belangrijk moment … Toen was het (na ruim een week) de vraag, of hij nog wel wakker zou worden. Er komen tijdens deze intensive care periode wel heel veel herinneringen boven  … En er komen wel heel veel minder leuke herinneringen bij …

Zolang Dolf nog aan de beademing blijft en bloeddrukmedicijnen heeft, heeft hij intensieve zorg nodig. We zijn benieuwd, of en wanneer hij weer naar een andere afdeling wordt overgeplaatst. Misschien eerst nog de medium care? Er valt nog weinig over te zeggen. Hij ligt hier nu goed, veilig en vakkundig verpleegd.

Bovendien ligt hij nu al een tijdje op een speciaal matras, dat doorligwonden voorkomt.

Gelukkig wordt Dolf nog slapend gehouden, terwijl de klok verder tikt ….

We gaan richting het moment,dat de stamcellen goed ingenesteld zijn en het voor Dolf zo belangrijke bloed gaan maken. De witte (voor de weerstand), de rode (voor zuurstoftransport) en de bloedplaatjes (voor de stolling).

Na 2 dagen stress, spanning en continu verblijf in het ziekenhuis durven we voorzichtig weer hoop te hebben.

UMCU – Dag “+ 7 ” – Intensive Care

Intensive Care

Gisteravond (woensdagavond) ging Dolf razendsnel achteruit. De hartslag liep op tot 230 slagen per minuut, hoge koorts, lage bloeddruk (87/38) en ernstige benauwdheid. Daarnaast had hij last van hartritmestoornissen.

Om 1.30 uur is hij met spoed naar de Intensive Care overgebracht. Hij ligt nu aan de beademing.

Vannacht is ook het hart “gereset”.  D.m.v. een elektrische prikkel (cardio versie) is het verkeerde ritme weer in orde gekregen.

Midden in de nacht stonden de kinderen en ik weer op de Intensive Care, net als ruim 2 jaar geleden.

In een gesprek met de intensivist is verteld dat er een beademingsbuis en een maagsonde ingebracht zijn. Gelukkig zijn hierbij geen bloedingen ontstaan. De hoge koorts heeft de hartproblemen veroorzaakt. Er wordt nog driftig gezocht waar de koorts vandaan kan komen.

Beademing

Dolf`s lichaam wordt nu ondersteund door de beademingsapparatuur. Daarnaast worden veel (hart) medicijnen gegeven. Er wordt versneld met behulp van een hartpompje vocht toegevoegd, om de bloeddruk omhoog te krijgen. Moeilijke afweging: achter de longen zit al vocht. Daarvoor is extra vocht niet goed, maar voor de bloeddruk is extra vocht juist nodig.

Dolf`s ademhaling werkt de beademing tegen. Het beste zou zijn als de beademingsapparatuur het helemaal over zou kunnen nemen. Daarvoor moet Dolf echter diep in slaap zijn, maar dat kan weer niet, omdat die medicijnen niet goed zijn bij deze hartproblemen.

Verbetering

Gelukkig gaat het langzaam maar zeker de goede kant op. Aan het eind van de middag zijn de metingen als volgt: polsslag 66, bloeddruk 93/54, temperatuur 35,7 graden.

Een transfusie met bloedplaatjes zorgde voor een stijging van de bloedplaatjes naar 12. Ook was zijn bloedsuiker te hoog, dus is er extra insuline toegediend.

Gelukkig krijgt Dolf er weinig van mee en we zijn weer een dag doorgeworsteld.

Dit dagverslag is wat laat gepost vanwege wifi-problemen in het UMCU. We mochten blijven slapen in het ziekenhuis (familie-kamer Intensive Care).

UMCU – Dag “+ 6 ” Medium Care – Tegenvaller

Op verzoek van Dolf zorg ik, Marjolein, voorlopig voor zijn blog

Tegenvallers

In de ochtend toch weer koorts (38,9) en een onregelmatige hartslag van 198… Dolf komt nog steeds adem tekort (uiteraard krijgt hij al een tijdje extra zuurstof via zijn neus.)

Onderzoeken

Dolf heeft hoofdpijn en ziet rare rode vlekken voor zijn ogen. Er wordt voor de zekerheid een CT-scan gemaakt van zijn hoofd en hals om eventuele bloedingen op te sporen.
Daarnaast wordt een CT-scan gemaakt van zijn borstkas, om de oorzaak van de kortademigheid te zoeken.

De uitslagen zijn goed: de holtes (voorhoofd etc) zijn schoon, er zijn geen problemen in het hoofd te zien.  De longen zien er ook goed uit: geen signalen van longontsteking, schimmels… Wel zit er vocht achter de longen. Er wordt zoveel vocht toegevoegd om de bloeddruk goed te krijgen, dat dat één van de oorzaken kan zijn. Er wordt weer plasmedicatie gegeven. 

Maar waar komt die koorts toch vandaan? Nogmaals wordt alles op kweek gezet: opgehoest slijm, urine, bloed.  Het medisch team blijft puzzelen.

’s Middags wordt er nogmaals een ecg (hartfilmpje) gemaakt. Het lijkt erop, dat de linkerboezem het bloed niet krachtig genoeg doorpompt. Hij “flubbert”. Dit zou spontaan kunnen overgaan. In de middag is dankzij de hartmedicijnen de hartslag weer redelijk laag (schommelt tussen 105 en 120), dit is laag genoeg om even af te wachten of het hart vanzelf weer herstelt.

Doodmoe

Dolf is doodop, valt regelmatig in slaap, is onrustig, praat hardop in zijn slaap.
Hij is voor zijn gevoel 12 uur kwijt, gooit de dagen door elkaar. Aan het eind van de middag lijkt hij weer iets op te knappen.

Medicijnen

De hoofdpijn, de verwardheid en de problemen met het zicht kunnen ook bijwerkingen zijn van de medicijnen. De medicijnen die dit veroorzaken, zijn echter zo belangrijk, dat ze niet stopgezet kunnen worden.

Medium care

Op de medium care liggen de patiënten op een kamer met camera, zodat de verpleegkundige de patiënt altijd in beeld heeft. Daarnaast geven de pompen automatisch bij de verpleegkundigen aan, of er een melding is van een infuus. De patiënt hoeft zelf niet op de bel te drukken.
Er is meer personeel per patiënt beschikbaar, omdat ze uiteraard veel zorg nodig hebben.

Dolf heeft nog wel extra hartbewaking nodig, dus hij moet toch nog even op de medium care blijven. 

De klok tikt door

Dolf zei 12 uur kwijt te zijn. We trokken allebei al snel de conclusie, dat in deze zware periode het niet verkeerd is om af en toe een aantal uren kwijt te zijn. Daar mis je niets aan….

Dit is al dag + 6…

UMCU – Dag “+ 5 ” Medium Care

Op verzoek van Dolf zorg ik, Marjolein, voorlopig voor zijn blog.

Temperatuur  

De temperatuur is ’s ochtend toch weer opgelopen tot boven de 38 graden, maar is gelukkig niet meer zo hoog. Dolf vindt dat hij nog wel redelijk heeft geslapen, toch wel een paar uur. Hij vindt dat het wel redelijk gaat. In de avond is de temperatuur prima: onder de 37!!

Hartslag/bloeddruk

Als ik de verpleging bel om te informeren, hoe laat ik op bezoek mag komen, zijn ze wat minder positief. Hartslag is nog altijd veel te hoog, bloeddruk is nog altijd veel te laag. Paracetamol is nog hard nodig om de temperatuur te laten dalen.

In de nacht is nog een infuus gegeven om de hartslag (tegen de 200) lager te krijgen. Dit heeft niet het gewenste (en nodige) resultaat gehad. Ze gaan nog andere medicijnen proberen. Als dit geen goed resultaat oplevert, moet met een elektrische prikkel het hart “gereset” worden. Een vervelend vooruitzicht. Een angstig idee.

In de middag komt de cardioloog nog een echo maken van Dolf’s hart. Het hart ziet er goed uit. De onregelmatige, snelle hartslag komt niet doordat het hart niet goed werkt, maar moet een andere oorzaak hebben. Bijv. de koorts, stress, gebrekkige werking bijnieren.
Prednison kan de bijnieren lui maken. Daarom wordt nu de prednison vervangen door een middel, dat de bijnieren moet prikkelen weer harder te gaan werken.

Extra vocht om de bloeddruk omhoog te krijgen …
Medicijnen om de hartslag omlaag te krijgen …

Na dag en nacht proberen is aan het eind van de middag de hartslag rond de 120… Dat is laag genoeg.
Na dag en nacht proberen is aan het eind van de middag de bloeddruk 120 – 78 … Dat is hoog genoeg.
Pfff, het lijkt erop, dat er een probleem is overwonnen. Wel blijft de hartslag nog onregelmatig, maar dit wordt even aangezien.

Infuus

Er moet zoveel toegediend worden, dat er een extra infuus en een extra pomp worden aangesloten.
Hartmedicijnen, anti-afstotingsmedicijnen, anti-virale middelen, antibiotica, paracetamol, voeding, rode bloedlichaampjes (vandaag 2 zakken), bloedplaatjes (vandaag 2 zakken), vocht. En dan ben ik vast nog wel wat vergeten.  Daarnaast wordt er ook af en toe nog wat met een spuitje bijgegeven (gelukkig wel via het infuus). Dolf eet en drinkt helemaal niets meer.

Bloed

Trombo’s slaan weer niet goed aan. Een zak heeft 4 punten stijging opgeleverd. Dolf heeft nu 8. Een tweede zak trombo’s volgt meteen.
Er is bloed geprikt om de spiegel van de medicijnen tegen afstoting te bepalen. Hij was gisteren te laag, dus de dosis was verhoogd. Nu was de spiegel weer te hoog, dus de dosis is weer verlaagd.

Dolf’s oogwit is een beetje geel. Oogwit wordt geel door bilirubine, een stof die vrijkomt bij de afbraak van rode bloedcellen. Er wordt bloed afgenomen, om hiernaar te kijken.

Medium care

Dolf ligt op een eenpersoonskamer, vanwege zijn gebrek aan weerstand. Hij ligt er luxe, tv boven zijn bed. Lekker rustig. Het medische team is druk bezig met de zorg voor Dolf, er wordt flink gepuzzeld om alles weer op orde te krijgen. En weer is het een team, waar we heel tevreden over zijn: vakkundig, betrokken, vriendelijk, altijd bereid om uitleg te geven en om gerust te stellen…. 

Vanavond ging het een stuk beter met Dolf, hij heeft zelfs een tijdje in de krant gelezen. Hij is heel blij, dat hij zich niet meer zo rot voelt als gisteren en eergisteren.

Hopelijk blijft het zo.